Inca Trail!

Cusco

Aangekomen in Cusco voelen we terug de hoogte, 3400 meter boven zeeniveau, die op onze adem pakt en voonamelijk fysieke inspanningen als wandelen gaan veel moeizamer. Veel water en coca-thee drinken helpt en na enkele dagen zijn we helemaal geacclimatiseerd. We doen een gegidste stadstour en leren dat Cusco de vroegere Inca-hoofdstad van het Incarijk was. Je ziet dit vooral aan de vele prachtige gebouwen, kerken en pleintjes. Alles is hier goed onderhouden en het is heel gezellig om rond te dwalen in de honderden kleine steegjes. Cusco is tegenwoordig voor een groot deel afhankelijk van het toerisme en dit valt op door de vele tourbureaus, cafés, restaurants en massagesalons. Op elke hoek van de straat wordt je wel aangeklampt door dames die je een massage willen aanbieden. We zijn precies terug in Bangkok! J Behoorlijk vervelend op de duur en waar we in het begin nog vriendelijk ‘No, gracias’ antwoorden verandert dit al gauw naar een korte nee-beweging met het hoofd en na een tijdje negeren we de vele straatverkopers.

We boeken nog eens aan kookcursus (al geleden van in Vietnam!) en leren enkele typische gerechten klaarmaken. De cursus begint met een bezoek aan de San Pedro markt waar we onze ingrediënten kopen en Peruviaanse chocolade mogen proeven. De les zelf begint met het proeven van lokaal fruit en met de aperitief: een zelfgemaakte Pisco Sour. We laten ons meteen van onze best kant zien en de ingrediënten alsook de stopjes van de flessen vliegen in het rond. Dat belooft voor de volgende gangen! Het voorgerecht bestaat uit zoete aardappel met avocado, kip en quinoa (‘causita’). Het hoofdgerecht is lomo saltado met quinotto en als dessert krijgen we een heerlijke moelleux voorgeschoteld. We hadden een leuke avond en gaan voldaan van tafel.
Als voorbereiding op de Inca Trail besluiten we zelf nog een wandeling te maken naar de Cristo Blanco en de historische site van Saqsaywaman net boven Cusco. Na heel wat trapjes en puffen kunnen we genieten van een mooi uitzicht boven de stad…

Inca Trail

Onze vierdaagse wandeltocht komt dichter en dichter bij en onze ‘zenuwkes’ worden groter en groter. Is deze trektocht echt zo moeilijk als we ons hebben laten wijs maken? Gaan we dat fysiek wel aankunnen en zijn we wel genoeg aangepast aan de hoogte?
De Inca Trail is ongetwijfeld 1 van de meest gekende en daarmee ook de populairste trektocht in Zuid Amerika. Om het behoud van dit pad en omgeving te garanderen heeft de regering beslist om maar 500 mensen per dag toe te laten, waaronder 200 wandelaars en de rest zijn porters (dragers), gidsen en koks. Dit zorgt ervoor dat er heel lang op voorhand geboekt moet worden, zeker in het hoogseizoen (Europese zomer). Wij boekten begin februari onze tickets om 29 juli te kunnen starten en er waren toen nog maar enkele plaatsen vrij! In het begin niet nagedacht waar we aan begonnen maar hoe dichter onze startdatum naderde en hoe meer informatie we vernamen, hoe meer we beseffen dat deze 4 daagse tocht geen gewone wandeling is maar 1 die ons over 3 bergpassen zou leiden, gelegen in het ‘cloudforest’ wat wil zeggen dat het weer enorm onvoorspelbaar is met veel kans op regen, vele uren (omhoog) wandelen per dag en slapen in tenten. Bovenal kost deze tocht ons veel geld en we vragen ons meer dan eens af waarom we in godsnaam niet gewoon de trein naar Machu Picchu nemen en dit wereldwonder in 1 dag bezichtigen, zoals de meeste mensen die we ontmoeten doen… Met een bang hartje maar ook wel heel enthousiast én goed voorbereid beginnen we aan onze historische Inca wandeling.

Vrijdag 29 juli

Om 4.30u staan we te wachten op onze bus die ons naar ‘km. 82’ brengt, ons officiële startpunt. We maken kennis met onze groep die bestaat uit 10 mensen in totaal, 4 dames uit Australië, 2 kerels uit Canada en 2 Duitse meisjes. Onze eerste dag is vooral om er een beetje in te komen. We wandelen 16km, voornamelijk plat en licht omhoog. Tijdens onze eerste lunch zien we meteen hoe alles in zijn werk gaat: onze groep heeft ongeveer 15 porters en 2 koks. De porters dragen al het materiaal waaronder onze persoonlijke bagage maar ook slaaptenten, stoelen en al het eten voor de volgende 4 dagen. Als wij aankomen op onze lunchplek is de eettent al opgezet, staat er coca-thee klaar en kunnen we meteen aan tafel. Wat een luxe! Het eten is verbazingwekkend lekker en we krijgen soep en een hoofdgerecht. Als de batterijen zijn opgeladen is het de eerste keer klimmen. We maken kennis met de eerste ‘Inca trappen’ en komen allemaal goed aan op onze camping voor de eerste nacht. We eten weer overheerlijk en praten over onze eerste geslaagde dag. Voor het slapen genieten we nog van een indrukwekkende sterrenhemel met duizenden sterren en de Melkweg. Geen lichtpollutie te bespeuren hier!

Zaterdag 30 juli

We staan op om 5.20u om aan de zwaarste dag te beginnen. In de voormiddag moeten we 4 uur aan een stuk klimmen tot we aan ‘Dead Women’s Pass’ komen, het hoogste punt van deze trek op 4215m. Met muziek in onze oren en wandelstokken die we gehuurd hebben beginnen we met volle moed aan deze marteltocht en we geraken bijzonder vlot boven. We zijn blij dat we dit punt hebben bereikt zonder fysiek in de problemen te komen. Al dat wandelen van de afgelopen weken heeft dan toch zijn vruchten afgeworpen! We wachten tot de laatsten van onze groep boven arriveren en beginnen daarna aan de afdaling van anderhalf uur tot aan de lunchstop. Onze dag is nog niet over want in de namiddag staat pas 2 op het programma. Opnieuw 2 uur klimmen tot we deze top bereiken en 2 uur dalen tot aan onze kampeerplek. We wandelen net als gisteren in perfect zomerweer en genieten van de prachtige uitzichten. Onderweg passeren we de eerste Inca ruïnes waar we telkens even pauzeren. Op het einde van de dag komen we moe, maar voldaan aan op de kampeerplek die trouwens een ongelooflijk mooie ligging heeft. We overleven de zwaarste dag, vanaf nu is het in 1 rechte lijn tot Machu Picchu!

Zondag 31 juli

De laatste echte wandeldag met de mooiste zichten bij mooi weer. We hebben echt geluk deze wandeling en er is geen wolkje aan de lucht te bespeuren .We kunnen genieten van de impressionante bergen die in de verte liggen en we staan meer dan eens stil om de prachtige omgeving te bewonderen. We wandelen vandaag wat op en neer en passeren ook pas nummer 3. Daarna is het een aantal uren afdalen (voornamelijk belastend voor de knietjes) tot de laatste campsite, de plaats waar we de volgende dag onze wandeling naar Machu Picchu zullen starten. We zien de berg ‘Machu Picchu’ al liggen, maar de ruïnes zelf zijn nog verborgen omdat deze aan de andere kant liggen. Naast de campsite, waar we tegen 14u al arriveren, liggen enorm grote Inca terrassen, vroeger gebruikt voor landbouw. Heel leuk en mooi om hier rond te wandelen. We zijn nu al onder de indruk van hoe de Inca’s dit alles op zulke hoogte hebben kunnen aanleggen. We krijgen nogmaals een overheerlijk avondmaal voorgeschoteld (met chocoladecake en al) en we kruipen tijdig in onze tent.

Maandag 1 augustus

De grote dag! We staan al op om 3u ’s ochtends zodat we om 4u aan de controlepost kunnen wachten in een lange rij. Deze controlepost gaat pas open om 5.30u en alle groepen moeten hier dus wachten. Hoe vroeger je in de wachtrij staat hoe eerder je aan de zogenaamde ‘Sungate’ aankomt: de toegang tot Machu Picchu! Enkel mensen die de officiële Inca Trail wandelen kunnen via de Sungate Machu Picchu betreden, een unieke gelegenheid om voor zonsopgang al een glimp van Machu Picchu te kunnen opvangen. Tom wil absoluut als eerste aan de Sungate geraken en besluit om voor te gaan. Het zou een uur wandelen zijn met vooral op het einde de ‘Gringo-killer’: enorm veel Inca-trappen omhoog… Tom loopt iedereen voorbij en bereikt de Sungate in 35 minuten, als eerste! Hij heeft de plek even voor zich helemaal alleen en dit is echt kicken! Het eerste zicht op Machu Picchu is een moment dat je nooit meer vergeet! Na een kwartiertje komt ook Kim als 10^e (van de 200) boven, ook zij heeft serieus naar boven gespurt! J. Plotseling ziet iemand van onze groep een beer in een boom zitten. De ‘Spectacled beer’ leeft in deze regio maar is heel zeldzaam om te zien, zeker van dichtbij. Wij hebben dus enorm veel geluk als wij die beer op amper 10 meter afstand heel goed in een boom kunnen zien!

Nadat we door de sungate zijn gelopen is het nog een 20tal minuten afdalen voor we effectief aan de ruïnes arriveren om de ‘classic photo’ te kunnen nemen. We zijn enorm onder de indruk van de ruïnes maar nóg meer van de prachtige, bergachtige omgeving waarin dit allemaal gelegen is. Onze gids leidt ons anderhalf uur langs de bekendste plaatsen en daarna beklimmen we met twee van de Australische dames de Wayna Picchu: de berg die achter Machu Picchu is gelegen en die op elke foto te zien is. Ook deze tocht is beperkt in aantal wandelaars per dag en moesten we dus op voorhand boeken. Weer 3 kwartier steil klimmen, maar niets is ons nu nog te veel! We bereiken de top en nemen hier de tijd om foto’s te nemen en te genieten van het 360° zicht van bovenaf op Machu Picchu en omgeving. De tijd vliegt en in de namiddag moeten we alweer terugreizen richting Cusco. We spreken af met de groep in Aguas Calientes, een dorp dichtbij Machu Picchu en eten samen Pizza en drinken Pisco Sours op onze geslaagde Inca trail. Enkele cocktails later en allemaal in goede stemming nemen we een treinrit en een busrit terug naar Cusco, waar we ’s avonds laat tegen 21u aankomen. Moe maar voldaan genieten we van onze eerste douche in 4 dagen en gaan we heerlijk slapen in een warm bed.

Waar we zo voor hadden gevreesd is uiteindelijk 1 van onze hoogtepunten van deze reis geworden. Het wandelen van deze tocht heeft ons enorme voldoening gegeven en we hebben 4 fan-tastische dagen beleefd waarin alles mee zat: leuke groep, intensieve maar leuke wandelingen, prachtig weer en het wonderbare Machu Picchu als uiteindelijk hoogtepunt! Momenten die we voor de rest van ons leven meenemen en nog vaak aan zullen terugdenken! Aan iedereen die ooit Machu Picchu wil bezoeken en fysiek in orde is raden wij niets anders aan dan de Inca Trail te lopen!