Sandboarding & Cordillera Blanca

Huacachina

Weer een nachtbus verder arriveren we ’s morgens in Ica. In dit stadje is niet veel te beleven en hier blijven we niet overnachten. We nemen een taxi naar het enkele kilometers verder gelegen Huacachina waar alles te doen is. Huacachina is een oase in het midden van een duinenwoestijn. Helemaal gebouwd rond het toerisme maar zo indrukwekkend en leuk! We boeken voor de namiddag een 4X4 buggy en sandboard-tour door de duinen, iets dat iedereen hier doet. De buggy racet als een gek door de duinen en we wanen ons in een rollercoaster van een pretpark, dikke fun! Er zijn ook zogenaamde ‘sandboards’ aan boord zodat we op een houten plank van de hoogste duinen kunnen glijden. De beste manier is op de buik en gezicht naar voren naar beneden! Nadat onze broek en schoenen genoeg zand hebben gehapt is het tijd om een indrukwekkende zonsondergang op 1 van de duinen te gaan zien. Hier merken we pas hoe uitgestrekt dit landschap is. Peru is zo divers: van de grootste bergen tot enorme grote meren tot zandwoestijn en strand. De volgende dag hebben we in de namiddag alweer een bus naar Lima. Dit geeft ons tijd om in de voormiddag op ons eigen de duinen te verkennen. In de hitte trotseren we de hoogste duin achter ons hostel. We nemen enkele coole foto’s en dalen daarna af, tot onze knieën zakken we in het zand!

Lima

We hebben nog niet veel goeds gehoord over Lima. Vooral een enorm grote, drukke stad en er zijn zelfs enkele wijken waar je beter niet kan komen als toerist. Wij verblijven Barranco, een veilige buurt die bekend staat om zijn gezellige straten en aanbod van restaurantjes. We kunnen onze 2 dagen wel vullen met rondwandelen in Barranco en Miraflores (de wijk ernaast), koffies drinken en onze laatste maand van deze reis inplannen. Lima staat bekend om zijn constant bewolkte weer in de Zuid Amerikaanse winter en effectief geen streepje zon te zien de dagen dat we hier zijn.

Huaraz

Nog een nachtbus, we zijn er ondertussen gewoon aan geraakt. Op zich een aangename manier om te reizen. De zetels kunnen bijna helemaal plat waardoor je goed kan slapen en je hebt ruimte zat (meer als in een vliegtuig alleszins). We komen aan in Huaraz, een dorpje in de bergen en omgeven door de Cordillera Blanca, de 2e hoogste bergketen na de Himalaya. Hier heb je 33 bergen hoger dan 6000 meter! Je kan hier uitdagende bergwandelingen maken van wel 10 dagen lang, maar wij houden het bij 2 intensieve dagwandelingen. We zien dit vooral als een voorbereiding op de Inca Trail eind deze maand aangezien de wandelingen een stevige portie bergop op hoogte inhouden. De eerste wandeling is de bekende Laguna 69. Na enkele uren bussen komen we aan bij het startpunt. We hebben geluk met het weer en beginnen aan onze 3 uur durende wandeltocht bergop. We merken meteen de intensiviteit en het gaat serieus steil omhoog. Net als je denkt dat we de top hebben bereikt blijkt dat we nog maar halverwege zijn want na een stuk plat is het terug klimmen geblazen. En deze keer nog steiler dan het vorige stuk! Uitgeput komen we eindelijk boven en krijgen we een formidabel zicht over de laguna 69 te zien die helemaal omgeven is door gletsjers. Fenomenaal! Dit maakte onze tocht meer dan waard! We blijven een uurtje zitten, genieten van het uitzicht en eten een picknick. De afdaling is langs dezelfde weg terug en gaat veel vlotter. Na enkele uurtjes arriveren we opnieuw aan de bus en zijn we blij dat we er zijn.

De volgende dag gaan we opnieuw wandelen, ditmaal geen lange busrit maar een kort lokaal busje dat ons op de berg achter Huaraz brengt naar Lago Churup. De tocht staat gemarkeerd als niveau medium/gevorderd en zou moeilijker zijn als deze van gisteren. Daarenboven zou er een gedeelte zijn waar je met behulp van enkele touwen langs een waterval je weg naar boven moet zoeken. Dat belooft en we beginnen er met een klein hartje aan. Uiteindelijk vinden we deze wandeling niet moeilijker, maar juist leuker dan die van gisteren. De steile rotswand die we omhoog moeten klimmen is niet voor iedereen weggelegd, maar wij ondervinden weinig problemen. We klauteren naar boven zoals echte aapjes! Na enkele uren bereiken we het meer, minder indrukwekkend als gisteren maar nog steeds mooi en we zijn praktisch alleen… Heerlijk om je ogen even te sluiten en te luisteren naar de geluiden van de natuur. Plotseling horen we 2 Belgen in de verte achter ons ‘Matroesjka Engels’ praten tegen andere mensen. ‘Yes, when we arrived here after a long bus ride I really got the knock of the hammer’’. Als we dit horen gaan we allebei strijk van het lachen, hebben die dat nu echt juist gezegd?

We hebben nog wat tijd over in Huaraz en gaan ziplinen. Deze tour blijkt 1 en al toeristenval te zijn als blijkt dat er maar 3 ziplines zijn die je zelfs niet helemaal naar de overkant doen glijden… De enige adrenalinekick die we krijgen is als we een loopbrug over het ravijn moeten overlopen. Hier is opperste concentratie vereist of je zou wel eens naar beneden kunnen vallen (uiteraard zijn we beveiligd met koorden, maar toch…). Na de tocht zouden we normaal gezien opgepikt worden door een privébusje dat ons terugbrengt naar het centrum. Niet vandaag want door problemen in het bedrijf is er dit keer geen bus… De enige verklaring die we krijgen is dat het zondag is… We moeten wachten op de publieke collectivo (minivan) maar die blijken allemaal propvol te zitten. Ondertussen wordt het donker en koud en staan wij al ongeveer een uur langs de kant van de weg te liften met de twee gidsen en twee andere koppels… En wij hebben die avond een nachtbus te halen… Best wel ontevreden doen we ons beklag bij de gidsen, maar het blijkt al snel dat dit niet veel helpt. De schuld wordt doorgeschoven op de organisatie en we kunnen niemand bereiken van het bureau want het is zondagavond. Daar staan we dan… Uiteindelijk worden we in een overvol busje gepropt voor 10 personen waar we nu met 25 inzitten – onverantwoord, maar typisch Zuid-Amerika zeker?! De enorm vriendelijke eigenaar van ons hostel laat ons nog de douches van onze kamer gebruiken en zo kunnen we fris gewassen en tijdig onze bus halen richting Trujillo!

Eén reactie

  1. Oh alweer zo’n heerlijke foto’s 🙂 En ik geef jullie helemaal gelijk. Een nachtbus slaapt beter dan een vliegtuig! Geniet van de laatste weken. Groetjes, Sieke en Helena .

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.