We rijden met een dagbus van Copacabana naar Puno waar we 1 nacht spenderen en gaan daarna verder richting Cusco. Het is hier dat we eind juli opnieuw naartoe zullen gaan om de Inca Trail te wandelen. We zijn hier nu ook al omdat deze dagen de grootste Inca feestdag in Peru gevierd wordt, Inti Raymi. Dit houdt in dat er parades en geklede mensen van ’s morgens tot ’s avonds de straten van Cusco bezetten. Er hangt een heel leuke sfeer en we zijn meteen verkocht aan de stad. Het is hier helemaal anders dan andere steden in Zuid Amerika. Je vindt hier het ene knappe, historische gebouw na het andere, overal kleine, gezellige pleintjes en overal kleine steegjes waar je eindeloos in kan verdwalen. Het is hier bijzonder proper, mensen zijn vriendelijk en we voelen ons geen seconde onveilig. Cusco is voor een groot deel afhankelijk van het toerisme en dat zie je aan het grote aanbod van cafeetjes en restaurants – helemaal ons ding! We testen dan ook het ene restaurant na het andere uit en kunnen ondertussen een culinaire gids over Cusco samenstellen 🙂
De dag dat de Rode duivels tegen Zweden voetballen volgen we de match in de hoogste Irish Pub ter wereld. Er hangt een goede sfeer en er zijn ook nog andere Belgen die komen supporteren. Niet alleen Belgen, maar ook Zweden en in de ruimte naast ons staan Ieren en Italianen om de andere match te volgen. Gelukkig halen we nipt de volgende ronde en gaan we dit vieren met het groepje Belgen. We komen terecht in een bar waar het heel de dag happy hour is en we drinken meer Pisco Sours dan goed is voor ons. We besluiten om samen iets te gaan eten en daarna onze avond verder te zetten met inderdaad, nog meer pisco sours. Dat deed de volgende dag wel efkes pijn, maar het was plezant! Onze tijd in Cusco vliegt voorbij en op onze laatste dag volgt het hoogtepunt van Inti Raymi. De festiviteiten beginnen ’s morgens vroeg en brengen ons uiteindelijk samen met duizenden andere toeschouwers naar een ritueel die een lama-offering brengt aan de god Inti.
Na Cusco gaan we naar Arequipa in het Zuiden van Peru. We reizen ’s nachts en rijden met Cruz Del Sur, een busmaatschappij die het best staat aangeschreven. Peru is namelijk het land met het meeste aantal dodelijke verkeersslachtoffers in Zuid Amerika en we betalen dus graag iets meer voor veiligheid. Het is een echte luxebus met dikke, lederen zetels die bijna helemaal plat kunnen en zelfs een tv-scherm zodat we de tijd kunnen verdoen met films kijken (Spaans gedubt, ondertiteling in het Engels J). Er wordt zelfs eten en iets te drinken geserveerd. Wat een luxe!
We vinden een leuk hostel in Arequipa en hier gaan we terug wat actiever beginnen doen. We boeken een trektocht van 2 dagen naar de Colca Canyon, maar eerst gaan we raften op de Rio Chili! Hoewel we de afgelopen dagen stralend weer hebben gehad, regent het vandaag en heeft het in de bergen zelfs gesneeuwd. Onze gids vertelt ons dat het niet vaak voorkomt om in deze tijd van het jaar sneeuw te zien op de top van de Misti, een perfect symmetrische vulkaan. We rijden een stukje buiten het centrum van Arequipa, krijgen een wetsuite aan en we kunnen eraan beginnen. We zijn vandaag maar met twee (+ gids) dus we zullen goed ons best moeten doen om de rivier zonder accidenten te bevaren. Dat belooft want we hebben dit allebei nog nooit gedaan. De rivier bevat enkele stroomversnellingen van klasse 3 en klasse 4 en is met andere woorden niet voor doetjes! We roeien alsof ons leven er van af hangt en moeten op commando van de gids geregeld in en op de rand van de boot springen. Dolle pret! Na 1,5 uur zijn we aan het eindpunt en kunnen we genieten van enkele mooie uitzichten in de vallei. Wat een leuke en uitdagende tocht, dit gaan we in de toekomst zeker nog doen! Enkel jammer van de gids die ons op het einde van de rit wil belazeren door overdreven veel geld te vragen voor de foto’s die hij heeft genomen tijdens de tocht. Daar doen we niet aan mee en we hebben dan ook vriendelijk bedankt voor de foto’s.
De volgende dag starten we aan onze tour doorheen de Colca Canyon. We hebben nog even getwijfeld om alles zelf te organiseren en met twee op pad te gaan, maar het prijsverschil was zo klein dat we het ons gemakkelijk maken en mee op tour gaan. Omwille van het onvoorziene slechte weer in de bergen (lees: er is veel sneeuw gevallen afgelopen nacht) draait de tour anders uit dan verwacht. In plaats van 6 uur op de bus te zitten, doen we er 9 uur over (strooiwagens kennen ze hier niet en de weg is spekglad) waardoor we pas tegen de middag aan het startpunt arriveren. We kunnen de wandeling niet meer volledig maken en zullen vandaag 3u naar beneden wandelen in de canyon om morgen diezelfde weg weer naar boven te nemen. Een beetje een teleurstelling en daarenboven is onze gids absoluut niet stressbestendig en vermoedelijk één van de meest vreemde figuren op onze reis tot nu toe. De canyon zelf is mooi, maar we moeten eerlijk zijn… We hadden er meer van verwacht. De sfeer in onze groep is wel goed en we leren enkele fijne mensen kennen (oa. Jonas, een Belg die bij productiehuis deMENSEN werkt – reizen Waes! :-)). Tegen 4u in de namiddag komen we aan bij onze slaapplaats en krijgen we (eindelijk) lunch geserveerd. We houden het voor bekeken voor vandaag en bestellen wat cocktails en luieren aan het zwembad. Het is al snel donker en opnieuw etenstijd. Nog voor we gaan slapen waarschuwt onze gids ons voor schorpioenen op de kamer die ook wel eens in je schoenen durven kruipen. Morgenvroeg dan toch maar even die schoenen nakijken alvorens we ze aantrekken! 🙂
De volgende ochtend vertrekken we erg vroeg in de donker. De steile weg die we gisteren hebben afgedaald moeten we vandaag naar boven klimmen. We beginnen eraan voor dag en dauw en we krijgen pas ontbijt als we vanboven aan de canyon zijn. Dit wordt afzien! We beginnen aan onze tocht en ieder gaat in zijn eigen tempo naar boven. Dit is één van de zwaarste beklimmingen die we tot hiertoe hebben gedaan! Na 3 uur klimmen en afzien komen we moe maar voldaan boven. Een goede training voor de Inca Trail eind deze maand! We ontbijten en stappen op de bus om op de terugweg naar Arequipa te stoppen aan het condor uitzichtpunt. De beste plek in Peru om de grootste vliegende vogel ter wereld van dichtbij te kunnen spotten! We hebben geluk want er zijn een stuk of 7 condors die over de vallei en onze hoofden vliegen, in-drukwekkend! Wat verder stoppen we nog aan een ander uitzichtpunt en hebben we een overweldigend zicht over de hele vallei met enorm oude terrassen uitgegraven in de bergen. Het doet ons een beetje terugdenken aan Sa Pa in Vietnam, het begin van onze reis…
In Arequipa bezoeken we verder nog het oude Santa Catalina klooster waar nog steeds nonnen leven. Het is als een stad in een stad, ver weg van al de drukte van Arequipa. Het klooster is enorm groot, het heeft zelfs eigen straten. We spenderen hier enkele uren en zijn echt onder de indruk. Vooral over het feit hoe mensen hier hun hele leven afgezonderd kunnen spenderen, hoewel we ons inbeelden dat het soms toch deugd kan doen om even helemaal van de wereld en iedereen te kunnen verdwijnen…
