We vliegen terug op Kuala Lumpur om daar een bus te nemen naar de Cameron Highlands, bekend vanwege zijn vele thee plantages. De highlands zijn wat hoger gelegen waardoor de temperatuur draaglijker is dan de tropische temperaturen in de rest van Maleisië. Dit maakt dat veel lokale mensen hier naartoe trekken, en zo ook tijdens deze periode van Chinees Nieuwjaar – wat gemakkelijk 2 weken gevierd wordt. Onderweg komen we dus in een enorme file terecht en zo zal het ook de volgende dagen zijn. Er ligt maar 1 weg tussen de heuvels en deze zijn volgeladen met auto’s. Uiteindelijk geraken we op onze bestemming en kunnen we genieten van de mooie landschappen. We zien indrukwekkende groene heuvels met theeplantages en een prachtig stuk regenwoud met overal mos op de bomen (mossy forest). We bezoeken één van de vele aardbeiplantages, nog iets waar de Cameron Highlands bekend om staan, maar dit blijkt maar een toeristische valstrik te zijn waar vooral de chinese bevolking voor valt. Rijen mensen die aanschuiven voor een bakje aardbeien, een aardbei-ijsje, aardbei-taart, aardbei-milkshake,… We zien mensen aardbeitruien, aardbei-tshirts, aardbei-hoeden,… kopen en vragen ons echt af waarom… Nogmaals ‘gekke chinezen’! We zijn niet echt onder de indruk van heel het aardbei-gebeuren en focussen ons voor de resterende tijd op de verschillende wandelroutes in de buurt.
Onderweg naar onze eindbestemming, het eiland ‘Penang,’ maken we een tussenstop in het kleine stadje Ipoh. Tijdens het verkennen van de stad verandert plots het weer van helder zonnig weer naar zware stortbuien en valt onze wandeling letterlijk in het water. Gelukkig staan we voor een gezellig restaurantje genaamd ‘Plan B’ en dit wordt dan ook ons plan B voor de avond wanneer we besluiten om nog eens iets deftig te eten in plaats van al het budgeteten van de afgelopen maanden (lees: rijst, noedels en bananen) . We hebben een leuke avond en wanneer we terug naar het guesthouse gaan is het droog. Het was trouwens niet eenvoudig om een goedkope accommodatie te vinden via de traditionele websites die we gebruiken (wegens Chinees Nieuwjaar is er veel volgeboekt) waardoor we op AirBnB terecht kwamen. Mensen kunnen hun huis of appartement aanbieden via deze website en zo kunnen gasten tegen betaling hier verblijven. Dit hebben we voor de eerste keer gedaan in Ipoh en dit viel enorm mee. De eigenaar is een sympathieke man en we hebben onze eigen kamer en kunnen zelfs de keuken gebruiken. Wel erg veel muggen. En bij veel bedoelen we echt heel veel. Aangezien we nog steeds in risico gebied zitten (malaria, maar vooral dengue) hebben we het hier toch niet mee.
Onze tweede dag in Ipoh gebruiken we om naar een bekende grot in de buurt te gaan. We nemen een lokale bus die ons in de buurt van de grot zou afzetten waarna we nog even moeten wandelen… Dat even wandelen wordt al gauw enkele kilometers wandelen, in de felle zon zonder schaduw, met iets te weinig water… Na een uur afzien komen we ter plaatse en zien we inderdaad een grot. Maar helemaal bewerkt door mensen (padjes gemaakt, overal spots gehangen), dus niets authentiek aan en volgepakt met (Chinese) toeristen. Wel is er achter de grot een heel groot park en dat is wat deze trip toch de moeite maakt omdat hier vele apen verblijven. Overal waar we kijken zien we apen en ze zijn duidelijk gewend aan toeristen want ze komen heel dicht bij. We picknicken op deze plaats en zien er tegenop om heel het stuk terug te moeten wandelen. Tot Tom Kim uitdaagt om te hitchhiken (liften). Na enkele passerende auto’s stopt er daadwerkelijk een auto die ons wil meenemen tot aan het busstation. Heel sympathieke mensen en we zijn zelf ook heel blij en enthousiast met onze eerste hitchhike ooit! 🙂 Onze duim gaan we meer gebruiken 😉
