Trekking Kalaw – Inle Lake
Een bekende trekking in Myanmar is de trektocht van drie dagen die start in Kalaw en eindigt bij het Inle Lake. We hebben alleen maar goede dingen gelezen over deze trektocht en staan te popelen om hier zelf aan te beginnen. We hopen enkel dat het niveau van de trekking iets meer op onze maat is en niet zoals de te zware trekking in Laos van twee weken geleden. Na te informeren bij een klein reisbureautje blijkt dit allemaal geen probleem te zijn en de volgende ochtend kunnen we reeds vertrekken. Er zijn verschillende groepjes die op dezelfde dag als ons vertrekken waardoor er een extra gids opgebeld moet worden. En met een kleine vertraging vertrekken we met een groepje van vijf mensen. Onze gids (die sterk lijkt op Morgan Freeman, we mogen hem dan ook Morgan noemen) laat al gauw blijken dat hij de verloren tijd wil goed maken tijdens het wandelen en houdt er een stevig tempo op na. Het eerste stuk wandelen we op en neer langs kleine weggetjes en leren we onze groepsgenoten wat beter kennen. Na enkele uren komen we aan bij een viewpoint waar we onze lunch geserveerd krijgen (een soort van fajita’s met verse avocado’s en pompoen, overheerlijk!). Na de lunch zetten we onze wandeling in 3de vitesse voort en passeren we verschillende velden en dorpen, mooie uitzichten en volgen een treinspoor tot een oud treinstation vanuit het koloniale verleden van Myanmar. We passeren verschillende thee plantages, alsook vele velden met ‘cabbage’ en andere groenten. Wat ons hier wel opvalt is de droogte, alles ziet er heel bruin en dor uit. Het is hier nog steeds prachtig om te wandelen, maar tijdens of juist na het regenseizoen is het hier vermoedelijk nog veel mooier. Het is bijna donker als we aankomen bij onze eerste homestay. Een basis accommodatie bij een lokaal vrouwtje met een waterput die als douche dient en enkele lakens die we als bed zullen gebruiken. En alweer een uitgebreide en erg lekkere maaltijd om onze hongerige buikjes te vullen. Meer hebben we eigenlijk niet nodig! We zitten in de bergen en in de avond wordt het hier erg koud (onder 10 graden) en we kruipen dan ook snel onder onze dubbele donsjes met al onze kleren nog aan, verwarming hebben ze hier nergens – wat zijn wij toch luxe-beestjes. De tweede dag wordt onze groep iets groter (er sluiten drie meisjes aan die de tweedaagse trektocht doen) en de omgeving wordt alleen maar mooier. Het zonnetje schijnt de hele dag door en het wordt terug warm, tot een aangename 20 graden. We bezoeken verschillende dorpjes en chili-plantages en we maken kennis met een oude dame die sjaals en handtassen weeft. Wat ons reeds was opgevallen tijdens de vorige dagen, maar hier nog sterker tot uiting komt is de vriendelijkheid van de mensen. Je krijgt erg vaak een oprechte glimlach of begroeting van de lokale bevolking tijdens het wandelen en dit werkt dan ook enorm aanstekelijk. De mensen zijn blij dat je hun land komt bezoeken en vinden het zelfs leuk om toeristen te ontmoeten en hun Engels wat te oefenen (als ze dit spreken). Je wordt overal zo goed mogelijk verder geholpen en iedereen doet erg zijn best om er voor te zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft. Hartverwarmend! Na een lange dag wandelen komen we aan bij onze tweede overnachting. Deze avond blijven we iets langer op en weet Morgan (onze gids) ons te entertainen met enkele raadsels die hij over de jaren heen heeft verzameld en opgeschreven in zijn kleine zwarte boekje..
De laatste dag blijkt iets anders te verlopen dan verwacht als onderweg éen van de meisjes van onze groep ontdekt dat ze haar paspoort niet kan terug vinden in haar zak. Ze is er van overtuigd dat deze nog in de accommodatie ligt en wandelt terug met de gids. Wij gaan met de anderen verder tot aan het eerste cafeetje dat we tegenkomen en besluiten hier te wachten op Morgan en het meisje. Na een tijdje komen ze opnieuw tevoorschijn, maar het paspoort blijkt verdwenen te zijn. Vermoedelijk is het onderweg ergens uit haar tas gevallen. Na wat telefoontjes en het verwittigen van de tourist police wandelen we verder. We merken dat onze gids Morgan er erg mee in zit dat iemand van zijn groep haar paspoort is verloren. Morgan vertelt ons achteraf dat dit in Myanmar wordt gezien als de verantwoordelijkheid van de gids en dat hier ernstige gevolgen (zoals een schorsing) aan kunnen vasthangen voor hem, 1 van de vele irrationele wetten in Myanmar.. Het zou een ramp zijn als hij geschorst wordt aangezien dit zijn enige inkomen is voor een heel gezin. Voor ons klinkt dit echt onwaarschijnlijk want het is uiteraard je eigen verantwoordelijkheid om je spullen goed bij te houden… We hopen samen met Morgan op het beste, maar kunnen hier zelf niet veel aan veranderen. Na enkele uren wandelen nemen we een bootje dat ons naar de andere kant van het Inle meer vaart en we bereiken het dorpje Nyaung Shwe waar onze fantastische trekking eindigt.
Inle lake
Het Inle meer is een meer van 20km lang bekend om zijn vele paalwoningen en behendige vissers. Het dorpje waar we verblijven is in volle ontwikkeling gezien het stijgende aantal toeristen dat naar Myanmar komt. In elke straat vind je wel een ruwbouw voor een nieuw hotel terug of worden bestaande gebouwen omgetoverd tot guesthouses. Ze kunnen de stijgende vraag nu eenmaal niet bijhouden, wat ook de iets duurdere prijs voor accommodatie verklaart. Een goede zaak voor het land en zijn bewoners, of niet helemaal? Wij hopen enkel dat het hier geen 2de Thailand wordt waar het enkel draait om geld en de vaak vreemde wensen en plezieren van toeristen waardoor de hele authenticiteit van het land en de bevolking verloren gaat. We besluiten om een dag een fiets te huren zodat we de omgeving kunnen verkennen. Vandaag doen we het rustig aan en het duurt niet lang voor we in een plastiek stoeltje langs de kant van de weg zitten met een grote kokosnoot om uit te drinken. We bezoeken nog een dorpje langs de kant van het water en bewandelen een grote bamboebrug. Om onze dag af te sluiten bezoeken we de wijngaard in de buurt die zijn eigen wijnen produceert. Gelukkig hadden we geen al te hoge verwachtingen bij de wijn (dit blijft nu eenmaal Azië) en genieten we van de zonsondergang vanboven op een berg. We komen nog enkele groepsgenoten van onze trekking tegen en besluiten om samen iets te gaan eten en drinken. Onze laatste dag bij het Inle lake besluiten we een boottochtje te boeken voor enkele uurtjes zodat we kennis kunnen maken met het leven op en rond het meer. Na wat rondwandelen en onderhandelen hebben we een op maat gemaakte tour voor een goede prijs en kunnen we vertrekken. Ongelooflijk hoe behendig de vissers hier zijn! Ze roeien met hun voeten en halen ondertussen de netten met hun handen uit het water. Het lijkt Cirque Du Soleil wel, maar dan in het dagdagelijkse leven. Hier wordt alles op het water gedaan: wonen, slapen, werken, eten,… Volgens ons worden ze hier geboren met zwemvliezen tussen hun tenen ;). We dobberen als enige toeristen op dit immense meer tussen de vissersmannen en genieten van elk fantastisch moment, wat een zalige plek om te zijn! We schieten nog enkele mooie plaatjes en na enkele uurtjes worden we terug gebracht naar ons beginpunt. We gaan snel nog iets eten want hierna nemen we de nachtbus naar Mandalay, om dan weer verder te gaan naar Hsipaw. Wisten wij veel dat we ook eten op de bus zouden krijgen? 🙂 Dubbele portie noedels voor ons!
