We zien de stad Potosi eerder als een tussenstop naar hoofdstad Sucre, volgens velen 1 van de leukste steden in Bolivia/Zuid-Amerika. Het is wel zo dat er opnieuw een nationale staking aan de gang is (het lijkt erop dat ze hier graag staken) en het is niet zeker of we wel in Sucre zullen geraken wegens de vele wegblokkades. We wagen het er op, maar al gauw blijkt dat er maar 1 busmaatschappij de tocht maakt. In het busstation verzekeren ze ons dat de ochtendbus op tijd zal vertrekken… Niet dus. Na enkele uren wachten en na herhaaldelijk uitstellen van de busrit stappen we opnieuw naar het kantoortje en vragen we ons geld terug. Wonder boven wonder blijkt de chauffeur juist gearriveerd te zijn en vertrekken we uiteindelijk toch, hoera! Mits wat omwegen geraken we tot net voor Sucre waar de weg helemaal geblokkeerd is door trucks. We moeten te voet voorbij de blokkade en daarna nemen we een collectivo (minibusje) tot aan ons hostel. Yes, we’ve made it! In Sucre doen we niet veel meer dan de ‘gringo’ (Zuid-Amerikaanse term voor buitenlander, toerist) uithangen. We gaan ’s middags telkens een ‘menu del dia’ eten, drinken koffies in koffiebars, bezoeken museums en uitzichtpunten en zoeken uit wat we de komende dagen gaan doen. We vinden ‘de witte stad’, zo genoemd vanwege zijn vele witte gebouwen, leuk om een 5-tal dagen rond te hangen en daarna nemen we een binnenlandse vlucht naar Rurrenabaque, een stadje in het Amazonewoud. We zijn klaar voor verandering van omgeving (en van klimaat) en zullen een week back-to-basics naar de jungle trekken!
Jungle-tour
De dag dat we onze 3 daagse jungletocht beginnen regent het pijpenstelen. Niet leuk als je 3 uur lang in een halfopen bootje een rivier moet afvaren. We twijfelen of we vandaag wel moeten vertrekken, maar laten ons dan toch overhalen door de vrouw van het kantoor. We worden kletsnat op het open bootje, maar gelukkig regent het minder naar het einde toe. Na enkele lange uren op eens ongemakkelijk stoeltje arriveren we in de jungle-lodge waar we 2 nachten zullen slapen. We maken kennis met onze gids, een echte rambo opgegroeid in een dorpje ergens ver de amazone in. Het is maar een rare kerel en we krijgen er maar moeilijk een band mee. We zijn ook maar met 2, waardoor het babbelen niet echt vlotter gaat. Na een lunch (meer dan degelijk) beginnen we onze eerste trektocht naar een plek waar honderden papegaaien leven langs een steile rotswand. Hoewel de papegaaien deze tijd van het jaar (en door het slechte weer) niet zo talrijk aanwezig zijn, is het toch geweldig om deze dieren in het wild te zien. En indrukwekkend hoeveel lawaai ze maken! Ze vliegen ook áltijd per 2, mannetje en vrouwtje. We klimmen naar een uitzichtpuntje en zweten ons te pletter, in het tropische regenwoud maken we immers terug kennis met het vochtige, drukkend warme klimaat. Aangekomen aan het uitzichtpunt zoekt onze gids naar enkele vruchten en perst er een paars sap uit. Met deze natuurlijke verf kleurt hij onze gezichten, nu horen we echt thuis in de jungle! ’s Avonds na het eten doen we het gebruikelijke pachamama ritueel. Pachamama staat voor ‘Moeder Aarde’ en geldt als de belangrijkste god van de mensen in de Andes. Zo wordt er telkens aan het begin van een tocht toestemming gevraagd en een klein offer gedaan (meestal in de vorm van pure alcohol en coca-bladeren) om geluk en voorspoed te bekomen. Vanavond offeren we traditioneel coca-bladeren en tabak aan de grond om ervoor te zorgen dat er niets met ons in de jungle zou gebeuren. Onze gids gelooft hier heel sterk in. Hij vertelt ons dat er een keer bij het ritueel een slecht voorteken was voor één bepaald persoon en dat deze persoon enkele dagen later zijn/haar voet had gebroken tijdens een trektocht.
De volgende ochtend krijgen we te horen van de gidsen dat er gisterenavond een jaguar langs de keuken van de lodge is gepasseerd (iemand van de kookploeg had deze gespot) en we zien effectief vele voetsporen in de buurt. Heel eng als je ’s nachts even naar het toilet moet en je komt een hele grote poes tegen! We hopen de jaguar te kunnen spotten, maar de gids vertelt meteen dat de kans heel klein is omdat dit voornamelijk een nachtdier is en de jaguar enkel gespot wordt als hij wilt gezien worden… We hopen op ander wildlife en tijdens onze wandeling in de voormiddag zien we voornamelijk veel apen. Plotseling horen we een enorm geschreeuw en we zien een eagle (adelaar) wegvliegen. Onze gids vertelt dat adelaars vaak baby-apen op de rug van moeder-apen proberen los te rukken om op te eten. Grellig! De apen beginnen in paniek te krijsen en vluchten vervolgens snel weg. Hier in de jungle telt echt de wet van de sterkste. We wandelen voornamelijk langs voorgemaakte paden, maar soms nemen we een binnenweg en is de machete die onze gids bijheeft echt wel nodig. Onderweg leren we over natuurlijke medicijnen: een middel tegen muggen (een bepaald blaadje tussen je lippen klemmen zorgt ervoor dat de muggen wegblijven), een middel tegen malaria, we vinden een lookboom (de schors van deze boom proeft en ruikt naar look), en vele andere zaken die de jungle-volkeren goed kunnen gebruiken. Buiten een gigantische slak en een tarantula zien we verder niet veel leven, het regent nog steeds en dan blijven de dieren liever verscholen zitten. In de late namiddag gaan we vissen, maar tegen zonsondergang zijn er zo veel muggen dat we al snel besluiten om het op te geven voor die dag. Na het avondeten is het tijd voor een nachtelijke tocht in de hoop meer dieren tegen te komen. Toch maar vies om in het pikdonker en met enkel een zaklamp in de amazone-jungle rond te dwalen, wetende dat er jaguars en weet ik veel wat andere beesten elke paar meter tevoorschijn kunnen komen. We hebben jammer genoeg geen succes en we komen geen wilde dieren tegen op onze nachtwandeling. Op onze laatste dag maken we nog een korte tocht in het woud en maken we enkele jungle-juwelen (een ring en een halsketting gemaakt uit zaden van planten, leuke souvenirs!). Tegen de middag zit ons jungle-avontuur erop en we vonden het geweldig! Het voelt zelfs raar om terug in bewoonde wereld te komen en andere mensen en verkeer te zien… Het was zalig om even volledig weg te zijn uit de bewoonde wereld!
De volgende dag staat er een andere driedaagse activiteit op de planning, dit keer een pampas-tour!
Pampas-tour
De pampas is een heel andere omgeving dan de jungle, namelijk een savanne of droogvlakte. Het coole hier is dat dit gebied 1 grote rivier heeft in het midden van de savanne en deze rivier trekt enorm veel dieren aan. Het is langs deze rivier dat we 3 dagen zullen rondvaren! Na 5 minuten varen zien we al ongeveer alle dieren die we de komende dagen massaal veel zullen zien: kaaimannen, roze rivierdolfijnen, apen, capibara’s of waterzwijnen, luiaarden en ontelbaar veel soorten vogels! Dit is wel heel andere koek dan onze tour van voorbije dagen: we zien ongelooflijk veel leven en we moeten niets doen want we worden rondgevaren in een bootje – zalig om even lekker lui te kunnen zijn! Onderweg zien we veel apen en we gaan dan ook dichter kijken met ons bootje. Het blijken slimme beesten te zijn want ze hebben door dat er vooraan de boot een kartonnen doos met koeken ligt. Voor we het weten worden we aangevallen en slagen ze erin de doos, die vastgetaped is, los te krijgen en zo enkele koeken te stelen. We maken dat we wegkomen en vinden het vooral hilarisch grappig! Na een tocht van 2 à 3 uur naar onze lodge staat er voor die dag niet veel meer op de planning. We maken beter kennis met onze medereizigers, een Ier en 3 Britten. Onze groep van medereizigers is ditmaal geen groot succes, voornamelijk de twee Britse meisjes vinden we ongelooflijk irritant. Typische papa’s kindjes die volledig rekenen op de portemonnee van de mama en de papa en die zich beter voelen dan anderen. Achja, dat is het risico bij het boeken van een tour. We proberen ons niet al te van hun gedrag aan te trekken en we maken er het beste van.
De volgende dag staat dolfijn-zwemmen op het programma. We staan vroeg op en varen naar een locatie waar de roze rivierdolfijnen talrijk aanwezig zijn. We springen in het frisse water (doet toch maar raar wetende dat er 20 meter verder ook kaaimannen zitten) en het duurt niet lang of er knabbelt iets aan de tenen van Kim – een dolfijn! We zwemmen tussen een 5-tal dolfijnen en vinden het geweldig! Hoewel ze ons op voorhand hadden gezegd dat er geen piranha’s of kaaimannen zitten op de plaats van de dolfijnen, vertelde onze gids achteraf dat dit een fabeltje is. Er zitten wel degelijk enorm veel piranha’s in het water, maar deze zouden niets doen… Tenzij je bloedt of een wondje hebt, dan heb je pech! Gelukkig vertelde hij dit pas achteraf anders hadden we nooit van ons leven in dat water gesprongen!
“Is het een kaaiman, of een piranha, nee dat is het niet… Het is een roze dolfijn die je in het water ziet!”
In de namiddag gaan we vissen op piranha’s! We hebben niet veel geluk en vangen er met onze groep maar 2 die we geserveerd krijgen tijdens het avondeten (smaakt als gewone witte vis en bevat vooral veel graten). We varen naar een plek waar we de zonsondergang kunnen zien en in het donker zoeken we nog naar kaaimannen met een zaklamp (het licht weerkaatst in hun ogen). Onze laatste dag gaan we aan de andere kant van de rivier in het gras op zoek naar anaconda’s! De kans zou klein zijn dat we ze zien aangezien het bewolkt is, maar de Ierse jongen van onze groep heeft prijs en ziet er 1 in het hoge gras kruipen. Het blijkt een baby-anaconda te zijn maar, is toch enorm groot en dik. We zijn blij dat we een anaconda hebben gezien en op onze terugtocht begint eindelijk het zonnetje te schijnen en kunnen we nog veel schildpadden, kaaimannen en vogels langs de kant van de rivier spotten.
