Salar de Uyuni

We zullen de Argentijnse grens oversteken in Villazon om van daaruit verder te reizen naar het dorpje Tupiza in het zuiden van Bolivia. Onze bus brengt ons tot aan het busstation in het centrum van Villazon, waarna we zelf een klein stukje dienen te wandelen tot aan de grensovergang. Zo gezegd, zo gedaan en we wandelen door het dorpje richting de grens. Vanop een afstandje zien we enkele bussen geparkeerd staan in de straat en we zien mensen die aan het wachten zijn.  Bij aankomst informeren we ons bij andere toeristen en het blijkt dat de grens gesloten is omwille van een Boliviaanse manifestatie aan de andere kant… Sinds gisterenochtend al! Lichtelijk gefrustreerd zetten we ons op een muurtje in de zon en zit er niets anders op dan te wachten. Ook nu kan niemand ons zeggen hoe lang de grens nog gesloten zal zijn. We hebben nog geen geluk gehad met het oversteken van de grenzen in Zuid-Amerika tot hiertoe! De tijd tikt traag voorbij en na enkele uren wachten merken we dat de mensen ongeduldig beginnen worden. Er staan hier immers bussen al twee volledige dagen te wachten om de grens te kunnen oversteken. Omstreeks 17u wordt de sfeer een beetje grimmig met roepende en fluitende mensen en besluiten we om een overnachtingsplaats te zoeken voor die avond. Die grens zien we vandaag niet meer open gaan… Iets verder vinden we een basic hotel voor een redelijke prijs en gelukkig is er nog een bakkertje in het dorp open zodat we onszelf kunnen voorzien van pistolets met dulce de leche (Argentijnse smeerpasta met karamel). We bereiden ons mentaal voor op een nieuwe dag wachten aan de grens.

De volgende ochtend wandelen we terug naar de grensovergang en tot onze grote verbazing zijn de bussen in de straat verdwenen en zien we mensen wandelen. Yes, de manifestatie in Bolivia is gedaan en we kunnen de grens over! We schuiven aan bij het Argentijnse loket voor een exit-stempel en daarna schuiven we door naar die van Bolivia. Alles verloopt vlot en voor we het weten staan we op Boliviaans grondgebied. Er is niets meer te merken van de gebeurtenissen van de voorbije dagen en alles lijkt zijn normale gangetje te gaan. We wandelen in éénmaal door tot aan de busterminal en even later arriveren we in Tupiza!

Van hieruit boeken we een vierdaagse tour naar de alombekende Salar de Uyuni (zoutvlakten van Uyuni).

Salar de Uyuni

De volgende 4 dagen zullen we rondrijden in een 4X4, samen met een Duits koppel (die op wereldreis zijn van 2 jaar, wow!), een chauffeur en een kok. Dag 1 is vooral veel rijden met een paar stops onderweg (enkele mooie uitzichtspunten, een klein dorpje en ruïnes van vroeger). We zitten meteen op serieuze hoogte, >4000 meter, en dat voelen we wel. Ademen is lastiger, inspanningen vergen veel energie en het is ook veel kouder. De zon schijnt fel, maar er staat een gure wind zodat de gevoelstemperatuur erg koud is. We zijn gelukkig voorzien met verschillende lagen kledij, jas, handschoenen en muts. We rijden altijd off-road met veel hotsen en botsen en het duurt dan ook niet lang of we hebben platte band.. Gelukkig is onze chauffeur heel bekwaam en hebben we een reservewiel bij en na 10 minuten zijn we opnieuw onderweg. Onze eerste dag vliegt voorbij en in de late namiddag arriveren we aan ons eerste hostel. Nu de zon weg is wordt het nog kouder dan voorheen (de temperaturen zakken hier ’s nachts stevig onder nul) en op verwarming of verlichting moeten we niet rekenen… We kruipen op tijd in ons bed, in een slaapzak en onder twee dikke dekens met al onze kleren nog aan, en we hopen dat onze tenen er morgenvroeg nog aanhangen. De volgende ochtend zijn we blij dat we de eerste nacht hebben overleefd en kunnen we opwarmen met een kopje koffie en een omeletje bij het ontbijt.

Op dag 2 en dag 3 staan er enkele overweldigende landschappen op het programma: de mooiste vulkanen, uitgestrekte vlakten, rotsformaties, geisers, hotsprings en het ene meer na het andere. We zien verschillende dieren: flamingo’s (we zijn echt fan van deze dieren geworden), lama’s en alpaca’s. We staan versteld van al het moois dat we zien (zie foto’s!) en rijden van hoogtepunt naar hoogtepunt. Onze laatste nacht slapen we aan de rand van de Salar in het ‘hotel de sal’, een hotel helemaal gemaakt uit zout (tot de bedden toe!) en kunnen we na 3 dagen eindelijk genieten van een warme douche. We moeten vroeg opstaan want we gaan de zonsopgang zien op de zoutvlakten. De Salar de Uyuni zijn zoutvlakten van meer dan 10 000km² groot (kan vanuit de ruimte gezien worden) en is ontstaan nadat een groot prehistorisch meer opgedroogd was. Het is énorm koud als we op ‘Isla Incahuasi’ staan, een eiland in het midden van de zoutvlakte vol met cactussen, en op de zon wachten. We hebben net een halfuur tegen 100km/u over zout gereden zonder dat we iets zagen. We zitten dus vol spanning te wachten tot we een eerste glimp van dit magische landschap kunnen aanschouwen… Eens de zon is doorgekomen zien we pas echt de pracht van dit sneeuwwitte landschap. Overal waar we kijken zien we zout tot aan de horizon. We hadden grote verwachtingen over de Salar en wat we hier zien overtreft alles wat we dachten – het is gewoonweg niet te beschrijven mooi! Na de zonsopgang ontbijten we op de Salar zelf en brengt de chauffeur ons naar een plek waar we helemaal alleen zijn en hier kunnen we de bekende dieptefoto’s nemen. We amuseren ons rot!

We hebben genoten van de voorbije dagen en we hebben landschappen gezien die ons altijd zullen bijblijven. We verblijven nog één nacht in Uyuni om te bekomen van de tour alvorens we verder reizen naar onze volgende bestemming in Bolivia, Potosi.